Vandaag is het zover. De examens zijn weer begonnen. Het moment waar je als leerling, van de middelbare school, naar toe hebt geleefd, maar ook vooral enorm voor vreest. Hét moment van presteren. Toezichters en de officiële regeltjes. Wanneer al die poespas om deze 2 weken heen verdwijnt is het eigenlijk niet meer dan het maken van een toets op school. Dus waarom die spanning. Begrijp me niet verkeerd, ook ik zweette mijn oksels vol tijdens deze periode, maar na latere analyse van het moment eigenlijk geheel onnodig. Had ik dat toen maar geweten.
Een grote zaal met rijen van enkele tafels. Je plek is gereserveerd, je stoel staat klaar. De plek waar je de komende 3 uur je vingers uit de kom schrijft in de hoop dat iets uit je, 20 zinnen lange, verhaal klopt. Je bent halverwege en de surveillant gaat staan. Ze begint met lopen en jawel, klik, klak, klik, klak, klinkt het door de gehele sportzaal. Daar gaat je rust, daar gaat de stilte. Ik zie je denken, ook jij hebt dit vast meegemaakt tijdens het maken van je eindexamens. Moet je nog eindexamens maken, bereid je voor! Ook jij gaat hier mee te maken krijgen, helaas.
Een ding snap ik echter niet, tijdens examens en tentamens wordt altijd om stilte gevraagd, is het niet mondeling dan wel via die mooi bedrukte a4tjes op de deuren. Als surveillant bij een examen weet je dat stilte gewenst wordt. WAAROM? Maar dan ook echt WAAROM denken deze mensen dan altijd juist op die momenten: “goh, ik zal vandaag mijn nieuwe klikklakkende pumps aan doen”. WAAROM?!? En niet alleen vrouwelijke surveillanten zijn schuldig aan deze daad. Ook mannelijke opzichters kunnen er wat van. Mannen, poets de onderkant van je schoenen of zorg dat ze niet plakken. Niets vervelender tijdens een examen dan een paar plakkende schoenen aan het zeil van de zaal.
Er staat niet voor niets: stilte a.u.b.! Surveillanten let hierop, zo heeft het LAKS tijdens deze periode alweer een klacht minder. Graag gedaan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten