‘Pijnlijke stilte’

Je bent jarig. Familie, vrienden en bekenden komen langs. Gezellig, totdat die nare, vervelende, maar toch ook vaak voorkomende stilte weer valt. Het lijkt niet te vermijden. Gesprekken kunnen immers niet voor altijd duren.


Op een gegeven moment is zelfs je oma klaar met het vertellen over het feit dat vroeger alles beter was. Bijna niet te geloven, ik weet het. Maar het kan. En daar valt ie dan. Als een speld in een hooiberg. In eens uit het niets. De pijnlijke stilte.

Uit ervaring kan ik spreken dat ik totaal niet van deze momenten hou. Jij wel? Ik kan het me bijna niet voorstellen. Daarbij is er niets ergers dan een gesprek met een persoon die je al jaren lang niet gezien hebt en eigenlijk ook niets meer te vertellen hebt. Één van de vele oorzaken voor het altijd weer voorkomen van die lange, maar vooral pijnlijke stilte.

Is er een middel tegen? Nee, Nederland helaas niet. Ook in het tijdperk waar tegenwoordig overal een aspirine, antibiotica of ander kuurtje voor te vinden is, blijft dit voorlopig nog een ‘pijnlijk puntje’.

Voor mij is het te hopen dat op mijn heugelijke dag, en dat is toevallig vandaag, geen pijnlijke stiltes vallen. En mocht je me willen feliciteren, dan beloof ik dat die felicitatie geen pijnlijke stilte als gevolg krijgt: bedankt!