De vraag om stilte... wie o wie?

Elke dag weer begint de strijd. De strijd om aandacht en stilte. Want zeg nu zelf, alles is in de ogen van een leerlingen belangrijker dan het verhaal dat die persoon voor de klas uit zijn of haar mouw schudt. Naar mate de dag vordert verdwijnt ook langzamerhand de aandacht. Een algemeen feit. Maar wat kan je als leraar hier aan doen. Is het überhaupt wel de taak van de leraar om er iets aan te doen?


Waar social media, web 2.0 vormt. Vormt zich nu ook in het lesgeven, een nieuw systeem. Want waar vroeger de leraar je op de vingers tikte, na het vertellen over hoe je weekend was, verwacht de 2013-leraar dat je als mede leerling ook wel eens mag optreden. Terecht of niet?












Een stelling die in mijn ogen evenveel voors als tegens heeft. Aan de ene kant is de leraar verantwoordelijk voor de les, de leerling niet. Maar daarbij heeft het op de vingers getikt worden door een medestudent misschien wel meer effect. Een dilemma dat voor mij nog vers in mijn geheugen staat. Want deze post zou niet hebben bestaan als ik thuis op de bank voor de tv had gezeten.

Vanmiddag was ik namelijk getuige van een van de meest voorkomende situaties in de klas. Leraar verteld, leerling luistert niet. Ok niet erg. Leraar vertelt verder, leerling verveeld zich en gaat praten. Ok, een waarschuwing dan. Leraar probeert verhaal op te pakken, en leerling lacht vervolgens wel 4 minuten lang. Maar hoe lang gaat dit geintje door. Moet de leraar definitieve maatregelen nemen, of is het corrigeren door een leerling al voldoende. Een strijd die tussen leerling en leraar blijkt te bestaan.

Leraren verwachten van de leerling dat hij of zij ook verantwoordelijk is voor de les. Het stoort jou, als oplettende leerling, immers ook. Echter leerlingen voelen zich niet verantwoordelijk voor de les. Daarbij speelt sociale acceptatie ook een belangrijke rol op dit gebied. Want jij hebt ook vast wel eens last gehad van die mede student die even net iets te hard haar zegje wilde doen. Mocht je er iets over zeggen, wordt je met een scheef gezicht aangekeken en begin je bij deze persoon al met een -1. Niet echt bevorderlijk dus voor je sociale status in de klas. Daarbij kan de desbetreffende leraar zich ook nog beledigd voelen. Het feit dat een leerling in moet grijpen om de orde te handhaven geeft nu niet echt een goed beeld over de leraar zelf.

Een tip voor alle leraren in Nederland: begroet je leerlingen met een ferme ‘handshake’ of plaatselijke boks. Volgens docent Puk Vossen gegarandeerd een goed begin. En inderdaad, je maakt hem waarschijnlijk zelf al af, dat is het halve werk.

ps. Leerlingen, opgelet, niet verrast zijn wanneer die saaie vent van Duits of die knakker van wiskunde ineens een ‘handshake’ van 5 minuten heeft ingestudeerd. Denk maar zo, dat gaat alleen maar af van de tijd van die saaie les.