Na een volle week stilte ben ik daar dan weer. Een week lang niets te beleven op mijn blog. Maar toch hebben een paar volgers mij trouw bezocht in deze stille periode. Daarvoor dank! Ik ben dus een week off the radar geweest. Waarom, zul je denken?
Nu zou ik natuurlijk geheel in thema kunnen vertellen dat ik het express zo bont heb gemaakt om een week lang niets te posten. Dat zou ik kunnen doen. Maar nee. Ik kom er eerlijk voor uit dat ik een week lang, niet de kans heb gezien om even een post te schrijven. Want zoals waarschijnlijk elke scholier tegen deze tijd van het jaar ervaart, is mijn agenda een, met plakband bij elkaar proberen te houden, bom van afspraken, werktijden en deadlines.
Waarschijnlijk hebben de meeste mensen mijn blogstilte als fijn ervaren. Op de trouwe fans van mijn blog na natuurlijk. Maar de afgelopen weken heb ik, voor eigen promotie, de profielen van mijn vrienden, familie en kennissen vol gespamd. Sorry daarvoor. Of eigenlijk, nee helemaal geen sorry. Jullie moeten allemaal weten hoe veel plezier ik heb in het schrijven over en vooral het uitoefenen van stilte. Dat dat dan via een minder stille vorm moet gebeuren, so be it.
Ik ben na een week nog steeds de persoon die vraagt om stilte. De persoon die tussen het geschreeuw van de media, met een week stilte, jullie aandacht heeft proberen te vangen. Gelukt of niet, ik ben er weer. Dus ben nou eens stil, want pas dan ervaar je de kracht van stilte!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten