Mijn blog gaat over stilte. Juist daarom wil ik mijzelf graag voorstellen via de geluiden die ik op een gemiddelde dag, uit mijn leven, meemaak. Geluiden die ik zelf produceer, wees maar niet bang ik hou het smakelijk, en geluiden die geproduceerd worden om mij heen. De momenten waarop ik het liefste stilte zou willen.
Zoals iedereen heb ook ik wel eens mijn momenten waarop ik het liefste verlang naar stilte. Zo heb jij, als je een van mijn fanatieke blog lezers bent, het filmpje: “Make room for some silence” vast gezien. Voor de sporadische kijker, de wat, de kijker die af en toe een blik op mijn verhalen werpt en het niet heeft gezien. Het filmpje gaat over het geluid waar we dagelijks mee te maken hebben. Geluiden die er altijd zijn, en gewoonweg als normaal wordt ervaren. Als je er op let zijn er dat nogal wat.
1) Zoals de gemiddelde Nederlander, wordt ook mijn slaap elke ochtend bruut verstoord door de wekker. Geen irritant krakend geluid, alsof de wekker ontploft als je geen actie onderneemt, maar gewoon met de leuke kerels van radio538. Maar ondanks de zwoele radiostemmen van deze mannen snooze, ook ik, gemiddeld zo’n 5 keer, voordat ik er echt aan geloof om uit bed te stappen.
2) Wat het logische gevolg na de eerste kennismaking met geluid is, is de gillende kinderen op straat. Want ik woon nog geen 200 stappen van een basisschool vandaan. Leuk is anders. Maar soms heeft het zijn voordelen. Wanneer mijn wekker het weer eens voor de zoveelste keer begeeft. Maak ik graag gebruik van de gratis wekservice die de kinderen bij mij in de straat verzorgen.
3) Na de kinderen is het tijd voor de, elke ochtend, haast onmogelijke taak om mezelf op te kalefateren. Op naar beneden dus, want in mijn studentenhuis waar ik woon. Heb ik toch maar even het penthouse weten te bemachtigen. Andere noemen het een zolderkamer. Maar penthouse heeft toch wel iets meer swag. Het geluid wat ik tegen kom ligt niet eens onder aan de trap op mij te wachten. Nee de trap zelf, zorgt iedereen keer als ik hem betreet weer voor een gezellig achtergrond muziekje. Terwijl ik de treden verblijd met mijn maat 40 voetstappen, heb ik medelijden met de mensen die naast ons wonen. Want zelfs een kraakpand is er niets bij.
4) Beneden na een muzikaal loopje via de trap, pak ik mijn tandenborstel die aangevoerd wordt door een klein motortje. Mijn elektrische tandenborstel doet een minuut of 2 zijn werk, en daarna betreed ik weer langzaam de muzikale weg naar mijn kamer.
5) Tijd voor het beschilderen van mijn gezicht. Last time I checked maakte dat geen geluid. Dus gauw verder met het volgende geluidsfragment. Een op een microfoon lijkend apparaat dat ook wel föhn genoemd wordt, zorgt dat ik mijn nog natte haren (van het douchen van de vorige avond) netjes droog kan maken. Wat een irritant geluid is dat toch altijd.
6) Nou helemaal klaar, en dus op naar school. Want ook deze bezige bij heeft na haar MBO opleiding gekozen voor een vervolg op het HBO. Mijn altijd piepende fiets maakt onderweg naar school velen huishoudens wakker. Ik zie het al een dienst. Zoals die kinderen in de vroege ochtend bij mij doen. Graag gedaan hoor buurt.
7) Onderweg wordt ik natuurlijk voorzien van toeterende auto’s links en rijdende, knipperende en stoppende auto’s rechts. Maar op school aangekomen kan ik mij eindelijk ontdoen van die schelle, brommende blikken op de weg.
8) Gelukkig hebben we geen zoemers, zoals die altijd luidde op de middelbare school. Dat is alweer een momentje rust meer op de dag. Maar ook op een school zonder zoemer is er herrie. De popi jopie meisjes die elkaar alsmaar willen overtreffen met hun weekendverhalen aan mij ene kant en aan de andere kant de stoere boys die de muziek speakers van hun auto, of net aangeschafte mobiele telefoon hun werk laten doen. Daarbij hebben leraren ook altijd een leuk praatje voorbereid voor elkaar. Dus op school is het geen moment stil. Je zal het vast herkennen. Van het geroezemoes in de kantine tot aan de felle discussies in projectruimtes.
9) Na het aanhoren van de praatjes van docenten is het weer tijd om naar huis te gaan. Same old, same old, want ook op de terugweg baan ik mijn weg door de velen letterlijke toeters en bellen van het verkeer.
10) Eenmaal thuis aangekomen, gaat meteen mijn laptop open. Waar al gauw het programma spotify open, die mij voorziet van een achtergrondmuziekje, terwijl ik aan mijn huiswerk bezig ben. Wanneer het weer eens zo ver is dat mijn limiet op is, want ik ben zo iemand die de gratis versie gebruikt, dan kan het ook wel eens zijn dat de tv mij van achtergrond geluid voorziet.
11) Na het apparaat dat, zoals vroeger mijn moeder dat deed, mijn eten klaar heeft staan. Zorgt het ping geluid ervoor dat ik mijn maaltijd lekker warm kan nuttigen.
12) Nu had ik graag gewild dat die ping het laatste geluid was van de avond. Maar helaas rond het eten staat er nog een dosis tunes te wachten om gehoord te worden. Als het al niet zorgt voor het activeren van mijn reflex om automatisch mee te gaan blèren.
13) Na de dosis tv stralingen, is het dan eindelijk tijd om de dag af te sluiten met een heerlijk bezoek aan mijn bed. Een moment waar ik elke dag al na het eerste uur op mijn 2 voeten naar verlang.
Met groot geluk sluit ik met het geluid van mijn laatste gaap mijn dag af.
14) Maar tegenwoordig is zelfs dat een droom. Want mijn telefoon weet het altijd zo te spelen dat hij het laatste is waar ik mijn aandacht aan besteed. Door het tringeltje van mijn beltoon wordt op de laatste seconde van mijn dag mijn aandacht getrokken naar dat kleine apparaatje naast mijn bed. En mocht ik zo slim zijn geweest om mijn geluid uit te zetten. Dan nog weet het apparaat mij via de trillingen (die zogenaamd geen geluid produceren? GUESS WHAT, dat doet het nog steeds) te lokken naar het lezen van het laatste bericht via WhatsApp of Facebook.
Een dag vol geluiden. Geluiden die ik voor lief neem. Of eigenlijk niet voor lief. Want ik leef liever een dag zonder. Maar omdat deze geluiden elke dag mijn aandacht trekken zijn ze tegenwoordig niet meer weg te denken. En dan heb ik nog niet eens de onbewuste geluiden mee gerekend. Want ga maar eens na hoeveel reclame uitingen er (misschien wel letterlijk) schreeuwen om aandacht. Een moment waarop ik toch graag de stilte wil opzoeken. Elke avond ben ik dan ook blij als ik mijn ogen en vooral oren kan afsluiten voor het geluid om mij heen. Een avond stilte. Totdat de wekker mij zoals gewoonlijk weer introduceert met mijn dagelijkse geluidsroutines.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten